VERSLAGEN: van een mislukt leven.

 

Herinneringen zijn gebeurde verzinsels.

Yackobes Chraduz - Albanees wijsgeer

 

 

 

AMSTERDAM

 

 

ECHTPAAR W & T.

1

 

Met mensen die je had leren kennen door de Werkgroep Amsterdams Toneel begon je de toneelgroep Skène, waarmee je een toneelstuk van jezelf bracht, Metamorfose genaamd. In de synopsis had je het over een gruwelijk eenzame jongen die op zijn zolderkamer regelmatig een moederlijke vrouw en een jong meisje ontving en zich door het contact met die twee bewust werd van zijn overgang van jongen naar man. Ja, ja, zoiets was het toch echt. Nalezen kun je het niet meer, want zowel de synopsis als het stuk ben je in de loop der jaren kwijtgeraakt, wat waarschijnlijk maar beter is ook.

 

De hoofdrol werd, om het dualisme tussen de jongen en de jonge man uit te beelden, gespeeld door twee acteurs, door de later als fotograaf bekend geworden P.P.K. en door jou. Jullie repeteerden bij het echtpaar W. en T. thuis, dat met hun drie jonge zonen, waarvan ze vrijwel alles goed vonden, een flat bewoonden in het toen nog niet zo lang opgeleverde Hegelhof in Amsterdam - Slotermeer. Het was daar een zoete inval, iedereen was er altijd welkom om mee te eten, te feesten en soms zelfs te overnachten. Je bent er in de koudste winter van die eeuw menigmaal van je laatste geld met de tram heengegaan om je er letterlijk en figuurlijk te warmen.

 

En jullie repeteerden er dus, waardoor de buren dachten dat het huwelijk van W. en T. in een crisis verkeerde, want er werd in het stuk nogal geschreeuwd. Toen jullie met de repetities begonnen, had je alleen nog wat aantekeningen. Al repeterend probeerde je die uit, bewerkte ze daarna op je kamer en dicteerde ze bij aanvang van de volgende repetitie aan de spelers. Zogenaamd opdat ze zich de tekst daardoor goed eigen zouden kunnen maken, in werkelijkheid omdat je bang was op taalfouten te worden betrapt. Onzekerheid speelde je nogal eens parten.

 

Je was niet alleen de schrijver en regisseur van het stuk, je bouwde ook de decors en was de zakelijk leider van de groep. Of beter, de onzakelijk leider en later de financiële lijder. Voor de première voorstellingen tijdens de paasdagen boekte je het theaterzaaltje Hypo - Kriterion, boven de bioscoop Kriterion in de Roeterstraat, tegenwoordig geen theatertje meer maar een tweede filmzaal van de bioscoop. M. en haar zusters fungeerden als ouvreuses en verkochten de programma’s. Je wist aardig wat publiciteit voor die voorstellingen te bewerkstelligen, zelfs een paar interviews in de grote kranten te krijgen. Toch kwam er weinig publiek op af en de kritieken waren vernietigend, waarschijnlijk terecht. Maar daardoor lukte het je niet de voorstelling te slijten en je had je voor dat project zodanig in de schulden gestoken dat je alleen al om de zaalhuur af te betalen langdurig genoodzaakt was allerlei baantjes aan te nemen. Meestal via uitzendbureaus. En daarbij moest je natuurlijk ook nog in je levensonderhoud voorzien.

 

Zo was je magazijnbediende bij suikerwerkfabriek Klene, die toen nog aan de Looiersgracht gevestigd was - is daar niet meer - dat was je ook bij speelgoedfabrikant en groothandel Introva aan de Egelantiersgracht - bestaat niet meer - bij spellen fabrikant en groothandel Hausseman & Hötte aan de Kromboomsloot - is daar niet meer - bij Leonard Lang, destijds de importeur van Fiat in Nederland - bestaat niet meer - en je werkte bij de Rijkspostspaarbank aan de Van Baerlestraat - bestaat ook al niet meer.

 

Amsterdam Rai, waar je veel later jarenlang hebt gewerkt, floreert nog steeds aan het Europaplein. Maar het spoor van verwoesting dat je eerder in je loopbaan hebt achtergelaten, zou ze daar waarschijnlijk te denken hebben geven als ze het hadden geweten toen ze je aannamen. Dat was echter niet zo, en je hebt niet de indruk dat je daar tegen bent gevallen.

 

Wordt vervolgd.